En toen waren we weer met z’n tweeën

Nou meteen maar even een spannend en leuk verhaal!. Ik had jullie in het vorige bericht gezegd dat Teun de jeep van zijn werk had geleend om een dagje mee te crossen. Dus we zijn zondag vroeg ons bedje uitgegaan en om half 8 vertrokken. Eerst richting Onafhankelijkheidsplein, waar er een wedstrijd was met zangvogels. Er grappig om te zien. Er hangen twee vogeltjes op 50 cm. Afstand van elkaar aan een stok, daarnaast staat aan iedere kant een scheidsrechter en die telt het aantal ‘slagen’ (een bepaald deuntje dat de vogel moet zingen) en turft die op een krijtbordje. Per vereniging komen er drie vogeltjes aan bod en de vereniging die de twee van de drie wedstrijden heeft gewonnen mag door naar de volgende ronde. Er stonden ook heel veel vogels gewoon op het plein, zodat ze kunnen wennen aan de zon, en elkaars gefluit.

Na even rondgelopen te hebben zijn we richting EnSU (Teuns werk) gegaan om onze auto te ruilen voor de jeep en om 9 uur vertrokken we vol goede moed richting Jodensavanna en Blaka Watra. Na ruim anderhlaf uur gehobbeld te hebben over de affobakkaweg (een bauxietweg die op dit moment door de vele regen erg slecht is) kwamen we aan bij het veer bij Carolina. Teun heeft daar een tijdje gewerkt omdat ze daar een nieuwe brug aan het bouwen zijn. De bootsman vroeg ons of onze 4x4 wel werkte want de weg zou hele slecht zijn. Nou dat was geen probleem we gingen het gewoon proberen. Eenmaal aan de overkant werden we door iedereen die stond te wachten gewaarschuwd dat de weg echt heel slecht was en dat iedereen die naar beneden kwam (er was een stukje verder een helling) vast had gezeten en dat we zo ie zo niet door het midden moesten van de weg maar langs de zijkant waar zij een soort nieuwe weg hadden gemaakt. We werden hier door alleen maar enthousiaster om het toch te gaan proberen. Eenmaal daar aangekomen (na 200m) gingen Teun en Wally even polshoogte nemen en werd er een goede route uitgestippeld en wat planken op hun plaats gelegd. Na ruim een uur proberen met wegglijden, opnieuw proberen, een beetje een andere route proberen kwamen we niet eens halverwege. Nou waren we natuurlijk ook wel een beetje voorzichtig omdat we een auto van iemand anders bij ons hadden en er ook geen andere auto zouden komen om ons eventueel eruit te slepen.. Na anderhalf uur waren we weer terug bij het veer en zijn we maar weer richting huiswaarst gekeerd, een beetje teleurgesteld maar wel erg gemotiveerd om het nog een keertje terug te gaan en dan wel boven te komen. En eerlijk is eerlijk, de route erheen was al een belevenis op zich. Om drie uur waren we weer thuis en hebben we even gerelaxed. Teun en Wally hebben naar het voetballen gekeken (of hebben de voetballers naar hen gekeken???) Om half 6 ben ik met Teun nog even naar Puerto Alegre gegaan om even te bevestigen dat ik daar les ga gegeven, alleen Brazilie had ’s middags gespeeld en aangezien het een Braziliaanse club is was het erg druk en heel erg gezellig met allemaal feesten mensen, veel drank en live muziek. Erg leuk. Na anderhalf uur de juiste persoon gevonden en wat afgesproken. Daarna weer richting EnSu om de jeep terug te brengen, na weer een bakkie koffie om half 9 eindelijk thuis. Lekker frietjes gegeten en een beetje op tijd naar bed.

Maandag hebben we uitgeslapen en nog even wat boodschappen voor NL gedaan. Postzegels en een landkaart. ’s Avonds zijn nog we nog een keertje lekker uit eten geweest bij Sarinha’s, een heerlijk Indisch restaurant.

Dinsdag en woensdag zijn Teun, Margareth en Wally naar Brouwnsberg gegaan. Het was nog even spannend of ze wel echt konden want de weg naar de berg was erg slecht en onbegaanbaar. Er zou van alles aan gedaan worden, maar ja in Suriname gaat dat nou eenmaal niet zo snel en dus moesten we maar gewoon om 8 uur aanwezig zijn en zouden we op dat moment beslissen of we daadwerkelijk zouden gaan. Ik moest lesgeven dus kon helaas niet mee.



Teuns stukje brouwnsberg:

Ten eerste wil ik nog even Dennis en Fenna bedanken voor de mooie tijd hier en natuurlijk nog de film en de foto`s, ze zijn echt lachhuh, vooral het vakkundige commentaar dat op de achtergrond te horen is “wat zit daar in de boom??? Het lijkt wel een varken!!! GEWELDIG, hahahaha bedankt voor alles.!.!.!

Zoals Carien al schreef zijn we dinsdag morgen op goed geluk naar Blue Frog (travel bureau) gereden om daar te bepalen wat we zouden gaan doen……Voor ons was het duidelijk!!! Brounsberg en anders niets…..Het was er zo slecht dat al het verkeer dat de berg op wilde vast kwam te zitten, er waren een paar slechte stukken waar ze iets aan zouden gaan doen en anders zou er een trekker staan die ons door de slechte stukken zou vervoeren. Na nog een keer contact met de berg te hebben gehad besloten om toch maar die kant op te rijden en hopen dat alles goed zou komen!!!!! De weg erheen was al een hele opgave, de Affobakkaweg was erg slecht vanwege alle regen van de afgelopen tijd. Na 3 uurtjes hobbelen kwamen we aan in het plaatsje Brounsberg dat onderaan de berg ligt. Daar stond inderdaad een trekker klaar die onze spullen langs de eerste 200 meter zou brengen en dan zou daar weer een busje klaar staan waarmee we onze weg naar boven zouden vervolgen (13 km). We hadden te horen gekregen bij ons vertrek dat ze al 2 dagen bezig waren om de slechte stukken leeg te krabben en er grind in te rijden!!!!!! NATUURLIJK, nu heb ik niet zoveel verstand van grondwerk (na 4 jaar ervaring bij Heijmans) maar ze moesten mij toch echt uitleggen waaraan ze dan de afgelopen 2 dagen gewerkt hadden..Weer lekker Surinaams!!!!!! Maargoed onze chauffeur van de heenrit had ook gezegd dat hij er wel doorheen zou komen met ons busje……JA!!….Die hoop vervloog al na 40 meter!!!!! Na heel wat trekken en duwen hebben we ons busje (met chauffeur) achter gelaten en zijn we achter onze bagage aangelopen (en de trekker). Na een stukje gelopen te hebben zagen we inderdaad de trekker weer terug en het busje waarmee weg onze weg naar boven zouden gaan vervolgen…Die rit was gewoonweg geweldig, wat een stuurmanskunsten!!!! Het was een busje (toyota hi ace) met gewoon voorwiel aandrijving en stond al zowat op instorten!!!!
Daarmee moesten we de slechte weg naar boven mee gaan doen???? Mi gado (=Mijn god)!!!!
Met flink veel toeren en aanlopen kwamen we steeds wat verder tegen de berg omhoog. Wat je gelijk leert als je in een busje gaat zitten dat over een slechte weg rijdt is dat je nooit achterin moet gaan zitten (hè Dennis!!!) je wordt dan bij elke hobbel gelanceerd, mooi man, als je voorin zit. Ook paps en mams hebben deze ervaring meegemaakt, lachhuh joh!!! (zie foto). Toen we boven aankwamen was alle moeite zeker de moeite waard, het uitzicht en de natuur is werkelijk prachtig daaro. We werden al gelijk geroepen dat er apen vlakbij gesignaleerd waren en inderdaad daar zaten een 6 tal aapjes in de bomen en waren echt niet bang voor ons, ik kon mooi dichtbij komen voor de foto`s!!!!!!! Nadat we geluncht hadden begon onze eerste flinke wandeling naar de Leo-en-Irenevallen. We hadden een hele goede gids die echt van alles verstand had, planten, bomen, geschiedenis, insecten en beesten, en daarover ook volop kon vertellen en kon vinden. Waar wij goed moesten opletten dat we niet uitgleden op de gladde en modderige paden en onze hoofden niet stootte tegen overhangende takken en bomen, zag hij werkelijk alles, van apen en vogels in de bomen tot insecten en kikkers op de grond. De heenweg was voornamelijk naar benenden, waardoor deze reuze meeviel. Onze eindbestemming was zeker de moeite waard en lekker verkoelend. Toen we even hadden uitgerust en verkoeld waren moesten we onze weg weer terug vervolgen naar het huisje (2 uurtjes lopen) alleen nu voornamelijk naar boven, en dat valt tegen hè mams met korte beentjes!!!!! Maar klasse dat je het volbracht hebt, want het was niet niks. In de donkerte en de regen tegen de berg omhoog!!!!!!!!!!!!!!!!!! `S avonds nog lekker gegeten en een film gekeken in de “kroeg” op de berg en na wat Djogo`s zijn we lekker gaan slapen want de tocht van morgen zou zeker nog langer worden. Onze bestemming van de 2e dag zou zijn de Wittikreek waar we wat zouden kunnen zwemmen en zou zo`n 2,5 uur lopen zijn. Mama besloot om lekker bij het huisje te blijven en van de rust te genieten die daar optimaal was. Shafihd, papa en ik vertrokken voor een flinke wandeling en na 5 minuten kwamen we al een hele groep trompetvogels tegen, die niet schuw waren, dit omdat er een jachtverbod is op de berg en daardoor de dieren nooit lastig gevallen worden. Verder die dag hebben we nog van allerlei mooie dingen gezien en was na een flinke wandeling de Wittikreek onze eindbestemming.Waar we konden zwemmen en van de rosten af konden springen, heerlijk!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Onze terugwandeling ging een stuk sneller omdat we natuurlijk die dag nog de berg afmoesten en er rond 12 uur weer vervoer klaar zou staan voor ons…..(en wat voor!!).Papa liep voorop en had er een lekker tempo inzitten, Shafihd en ik hadden moeite om die “ouwe klimgeit” bij te houden!!!! Uiteindelijk weer terug moest er natuurlijk eerst nog gegeten worden en daarna werden al de spullen in een pick-up geladen voor de weg terug. Toen we gingen vertrekken moesten er nog wat meer mensen mee naar beneden waardoor we met z`n vijven achter in de bak van de pick-up moesten, voor die mooie rit naar beneden, waarbij het halverwege ook nog ging regenen, heerlijk, we waren toch nog niet nat geweest de afgelopen dagen……………k*tzooi……Gelukkig zaten jullie in de jeep hè!!! Het onderwerp van gesprek onderweg was; waar iedereen ongelukken had gehad met het naar boven of beneden rijden van het pad. Waarbij al die plaatsen de namen hadden gekregen van de chauffeurs die toen reden…. Beter kun je het niet hebben kan ik je verzekeren……..
Eenmaal beneden kwamen we de trekker weer tegen die onze spullen weer wilde vervoeren naar de verharde weg. Wij moesten weer lopen en onderweg was het zoeken naar de harde en droge plekken op het pad en later konden we ons vermaken met alle mensen die aan het graven, slepen en schelden waren omdat ze vast zaten. Het laatste stuk mochten we meerijden met een busje dat net los was gekomen (de chauffeur zat van top tot teen onder de modder) en weer een poging ging wagen terug bij de weg te komen (wat hem gelukkig wel lukte) Deze man had mensen bij die voor een dagtrip naar de berg gingen (net als Dennis en Fenna, maar die hadden beter weer toen) maar er nooit waren gekomen en dus uiteindelijk weer huiswaarts konden rijden over de Affobakkaweg, en dat is echt geen pretje om die weg voor niets op en neer te rijden!!!!! Toen nog even alle spullen in onze eigen busje laden die mooi onderaan de berg was blijven staan toen hij eruit gehaald was en kon onze rit naar de stad echt beginnen. Nou ja “rit” het was het “betere” vliegwerk naar de stad omdat onze chauffeur nog naar het Nederlands elftal wilde kijken, waar hij alles voor over had, Jezus wat hebben wij zitten zweten tijdens die rit. De vlucht terug naar de stad was gelukkig niet voor niets want we konden welgeteld de laatste 5 min. van de wedstrijd tegen Argentinië zien…………Eenmaal thuis hebben we onze natte kleren uitgehangen, gegeten en lekker slapen, waaraan we echt toen waren na 2 van deze dagen.
Paps en Mams nog heel erg bedankt voor alles en misschien tot nog een keer, namens ons!!


Ik heb deze week van maandag t/m zaterdag een advertentie in de krant gezet voor mijn zwemlessen bij Puerto Alegre. En wordt helemaal plat gebeld door mensen met vragen, en mensen die zich al in willen schrijven. Ik heb dus goede hoop! Ik heb zelfs al een paar volwassenen. Ook ben ik dinsdag gebeld door een vrouw die een eigen zwembad in de tuin heeft en die daar met een paar vriendinnen van haar altijd Aquafit hebben gedaan maar dat hun docent niet beviel. Nu wilde ze graag dat ik bij hen kwam om daar een les te verzorgen. Dus ik ga vanaf volgende week op de maandag en donderdag ochtend daar een les te geven.

Donderdag moesten we helaas al weer afscheid nemen van onze visite. Wat zijn die twee weken omgevlogen. Teun heeft zijn ouders naar Zanderij gebracht want ik moest gymles geven.

Vandaag een van de laatste vrije dagen voorlopig. Vanaf 1 juli zit mijn week goed gevuld met allerlei lessen.. zwemles, aquafit en gymles. Elke dag op twee of drie locaties.. het wordt een op en neer gesjees maar goed, dat is waar ik hier voor gekomen ben en ik heb er al erg veel zin in! Mijn zwemschooltje gaat zo steeds meer vorm (en vooral leerlingen, zit nu op 23) krijgen.

Weer een lang verhaal met vele belevenissen.. ook veel foto’s. we hebben ook bij het vorige bericht nog foto’s gezet dus kijk daar ook nog even als je die wilt zien!

We gaan nu snel voetbal kijken want dat wordt hier ook fanatiek gevolgd. We gaan kraken!! (dat is hier juichen..)

Groetjes en een brassa Teun en Carien